W poprzedniej części Świadkowie Jehowy starali się odebrać Chrystusowi Jego boską naturę, przez szereg zabiegów – włącznie z modyfikacją liter w swoim przekładzie, gdzie Bóg piszą z małej litery (w odniesieniu do Chrystusa), czy z dużej w odniesieniu do Ojca. Nie mają za to problemu nazywania i pisania diabła z dużej litery. W swoim przekładzie oddawają mu szacunek pisząc: Diabeł, Kusiciel, Szatan a nawet Wąż (także z dużej litery). Co zatem z trzecią osobą boską? Co z Duchem Świętym?
Zapraszamy
W przekładnie wyznawców Strażnicy, mamy ten sam zabieg, co w przypadku Jezusa Chrystusa. Słowa Duch Święty są pisane z małej litery, tak aby i trzeciej osobie boskiej odebrać autorytet który należy się Bogu. Świadkowie nazywają Ducha Świętego – “mocą”, a nie osobą. Do tego, uważają że tą “moc”, można przyrównać do elektryczności, a więc siły, którą się wykorzystuje do wykonywania najróżniejszych zadań.
Ducha Świętego w przekładach Strażnicy traktuje się i nazywa w następujący sposób:
- Czynna moc Boża
- Aktywna moc Boża
- Czynna bezosobowa moc Boga
- Narzędzie Jehowy
Z czasem wyznawcy Strażnicy zmienili w swoim przekładzie wyrażenia i określenia odnoszące się do Ducha Świętego. Dla przykładu można tutaj podać Księgę Rodzaju 1,2
W Biblii Warszawskiej mamy napisane:
(2) A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.
W przekładzie Nowego Świata czytamy:
(2) A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność panowała na powierzchni głębiny wodnej; a czynna siła Boża przemieszczała się tu i tam nad powierzchnią wód.
Ciekawe jest to, że wcześniej w tym miejscu zamiast słowa siła, występowało słowo moc
A jak jest w oryginale? “ אֱלֹהִ
וּחַ ים ?וְר “ czyli “wə·rū·aḥ ’ĕ·lō·hîm” z języka angielskiego : “and the Spirit of God” czyli “Duch Boży”
Nie ma tutaj mowy o sile czy mocy!
Pytanie: Czy Biblia odróżnia Ducha Świętego od mocy lub siły z którą utożsamiają Go wyznawcy Strażnicy?
(6) Wtedy on odpowiedział, mówiąc do mnie: Takie jest słowo Pana do Zorobabela: Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie – mówi Pan Zastępów. Księga Zachariasza 4,6
W Dziejach Apostolskich mamy rozróżnienie na osobę i moc
(38) o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim. Dzieje Apostolskie 10,38
(5) gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; wszak wiecie, jak wystąpiliśmy między wami przez wzgląd na was 1 List do Tesaloniczan 1.5
Co zatem z mocą? Czy Biblia gdziekolwiek naucza, że moc jest atrybutem Ducha Świętego?
(16) by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, List do Efezjan 3,16
(18) Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem, (19) przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego List do Rzymian 15, 18-19
Podsumowanie
Nie ma najmniejsze wzmianki w Piśmie Świętym, aby osobę Ducha Świętego nazywać – trzeba to napisać wprost – rzeczą, czynnikiem, dodatkiem. Wyznawcy strażnicy, tak jak w przypadku Jezusa Chrystusa przyjęli taktykę, odebrania atrybutu boskości trzeciej osobie z Trójcy. Poprzez zabiegi z Pismem, zmienianie liter z dużych na małe, kończąc wymianą słów, które jak widzimy nie mają potwierdzenia w oryginałach.
Te wszystkie zabiegi służą odebraniu Jezusowi Chrystusowi i Duchowi Świętemu miana osób Boskich i umiejscowienia ich jedynie w roli sługi/stworzenia lub mocy podobnej do elektryczności. Niestety dla wyznawców Strażnicy, Pismo Święte samo się broni i udowadniało to nie raz, w trakcie różnych debat i prób odebrania Bogu to co do Boga należy, czyli Cześć i Chwała na wieki wieków. Amen